zaterdag 2 oktober 2010

Bewogen dagen

De voorbije dagen zijn wat vreemd geweest, met heel veel verschillende emoties die elkaar in sneltempo afwisselden.

Donderdag was er eerst het slechte nieuws dat er met mijn rug duidelijk iets verkeerd is. Er is een vernauwing van mijn ruggenmergkanaal vastgesteld, dit komt door artrose, eigenlijk een ouderdomskwaal (slijtage) die ze niet vaak bij jongere mensen zien. Deze vernauwing drukt op de zenuwbanen en bij uitbreiding de spieren in mijn rug, vandaar dus de pijn. Onder de ergst aangetaste wervel zit ook nog een beginnende hernia. Woensdag moet ik nog bijkomende onderzoeken laten doen en dan vrijdag word ik verwacht bij de neurochirurg en krijg ik hopelijk een paar opties voor er echt aan opereren gedacht wordt.
 Dit hele verhaal heeft toch wel wat indruk gemaakt op mij. Het is zo iets definitief, die wervels zijn nu al aan het verslijten en ik ben nog maar net 27. Gelukkig was er dan in de namiddag hartverwarmend bezoek en telefoontjes van vrienden en familie die mij steunen en ook allemaal best geschrokken waren. Ik kijk vandaag alweer wat positiever naar het hele verhaal, mede door onderstaand groot nieuws en de medicatie en rust die er voor zorgen dat de ergste pijn momenteel toch voorbij lijkt. Lang zitten is echter nog steeds uit den boze. Hopelijk valt het allemaal mee vrijdag bij de neurochirurg...

Het grootste nieuws van de voorbije dagen is echter dat ik, samen met mijn lief, mijn handtekening gezet heb onder de verkoopakte van een huis! Het is een nieuwbouwproject vlakbij de stad waar we allebei werken. Momenteel staat ons huisje er nog niet, maar volgens de planning kunnen we er volgende zomer in en zal het dan volledig afgewerkt opgeleverd worden. Wij zijn echt allebei supercontent! 
Het is een heel grote stap in onze relatie, maar tegelijk ook een logische, het voelt helemaal juist. Ik kan echt zeggen dat ik op dit moment in mijn leven echt alles mee heb (uitgezonderd mijn gezondheid, maar dat komt ook wel weer in orde). Ik ben gelukkig met mijn lief en bij uitbreiding met heel mijn leven zoals het nu loopt. In ons eigen huis "thuis" komen, daar kijk ik echt naar uit.

Twee heel verschillende emoties dus die in de laatste dagen heel snel afwisselden, het geluk om ons eigen nestje en de zorgen om mijn rug. Gelukkig zorgt het allesoverheersende geluksgevoel ervoor dat de zorgen wat minder dwingend aanwezig zijn...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten