Vanmorgen ben ik bij de neurochirurg geweest. Wat hij mij vertelde over mijn rug was toch wel positief en hoopgevend. Het is dus wel degelijk zo dat de acute pijn die ik nu heb voortkomt uit de beginnende hernia die tussen mijn onderste ruggenwervels zit. Het vernauwde ruggenmergkanaal was iets dat er waarschijnlijk al veel langer was, maar waar ik tot nu toe nog geen last van had. Ik heb bovendien, aldus de dokter, sowieso een relatief smal ruggenmergkanaal, alleen de artrose die al in één van de wervels zit, is vreemd voor iemand van mijn leeftijd, maar voorlopig nog niets om mij zorgen over te maken.
Ik moet nu in beweging blijven, binnen de pijngrens en zorgen dat ik mij niet forceer, want de hernia moet binnen dit en een dikke maand vanzelf genezen zijn en zo ook dus de uitstralende pijn naar mijn been. Die pijn is zenuwpijn omdat er door de hernia een zenuw afgekneld zit in mijn rug. De zenuw is ontstoken, maar ook dit is niet iets wat zich niet met relatieve rust kan oplossen. Is er echter over een goede maand geen beterschap, dan moet ik wel verdere onderzoeken ondergaan en dan moet misschien op lange termijn een operatie overwogen worden. Voorlopig is er echter geen sprake van een operatie en daar ben ik dus wel héél erg blij mee!
Al bij al dus positief nieuws vandaag, samen met het zonnetje dat schijnt: de dag kan niet meer stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten