Gedichtendag

Het is hier een beetje stil, realiseer ik mij. Ik heb wat last van "post-examen-vermoeidheid" en krijg mezelf niet in gang gezet op creatief gebied. Veel ideeën en zelfs heel wat projecten die concreet klaar liggen, maar ik heb er de energie voorlopig niet voor. Niet erg, dat komt wel terug, ik lees op meerdere blogs dat de zin om te fröbelen niet altijd even constant is. De zin in "een paar dagen er tussenuit" daarentegen, die is er nu echt wel. Misschien zit een dagje zee er in de loop van volgende week wel in, tot dan zal ik mezelf tevreden moeten stellen met kijken naar deze foto's van een kort tripje naar zee vorig jaar.

Gedichtendag vandaag, dat wilde ik toch niet zomaar ongemerkt laten voorbijgaan. Speciaal voor mijn lief, waarmee ik sinds kort "wettelijk samenwoon", een super bekend, maar altijd weer rakend gedicht van Hans Andreus. Het gedicht werd overigens in 2005 verkozen als beste Nederlandstalig gedicht, het is de favoriet van velen en ik reken mezelf daar zeker bij.

Voor een dag van morgen

 

Wanneer ik morgen doodga
Vertel dan aan de bomen
Hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan de wind,
Die in de bomen klimt
Of uit de takken valt,
Hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind,
Dat jong genoeg is om het te begrijpen.

Vertel het aan een dier,
Misschien alleen door het aan te kijken.

Vertel het aan de huizen van steen
Vertel het aan de stad
Hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.

Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden het niet willen geloven dat
Alleen maar een man
Alleen maar een vrouw
Dat een mens een mens zo liefhad
Als ik jou.