Reversible bag

Het einde van vorig academiejaar was spannend, druk en heel erg stresserend. Tel daarbij constante misselijkheid veroorzaakt door een prille buikbewoner en dan moet ik er verder geen tekening bij maken, denk ik. Wat op sommige momenten niet mogelijk leek, gebeurde toch: ik slaagde met glans en kon het academiejaar weer in schoonheid afsluiten en achter mij laten. Nu volgt er voor mij nog een laatste jaar, dat ik gelukkig kan combineren met werken in het onderwijs en waarbij de focus van de lessen en opdrachten ligt op die praktijk. 

Anderen van onze groep zijn inmiddels afgestudeerd (omdat ze eerder al een pedagogisch diploma haalden) en kunnen de (hoge)schoolbanken definitief vaarwel zeggen. Eén van die kersvers afgestudeerden is ook een goede vriendin geworden. Ze was al kleuterjuf, maar mag zich nu lerares lager onderwijs noemen. Ze kreeg bovendien een nieuwe voordeur in het midden van de schoolvakantie, maar stelde het vieren van die gebeurtenis nog even uit tot vandaag. Voor de slechte verstaanders of voor mensen uit streken waar deze uitdrukking niet gebruikt wordt: een nieuwe voordeur wil zeggen dat ze een nieuw getal vooraan haar leeftijd gekregen heeft, een 3 in dit geval. Een echte juf heeft altijd veel materiaal mee te zeulen naar haar klas en daarom bedacht ik mij dat een zelfgemaakte tas wel van pas zou kunnen komen. 

Na de omkeerbare schort en het omkeerbare zomerjurkje, maakte ik nu de reversible bag van Verypurpleperson, na deze tas al op een heel aantal blogs voorbij te hebben zien komen. Het patroon valt blijkbaar redelijk klein uit, dat hadden de dames die mij voorgingen in het maken van deze tas al ondervonden, dus wilde ik ze ook wat groter maken. Sneller gezegd dan gedaan als de deadline dichtbij komt en je geen kopieerapparaat in de buurt hebt (wel een printer die kan kopiëren, maar die niet wilde doen wat ik in mijn hoofd had). Als de nood het hoogst is, is echter de redding nabij. Dit keer in de vorm van mijn fantastische lief die genoeg tekeninzicht bezit om die klus gewoon "artisanaal" te klaren. Kwamen daarbij van pas: een lange lat, een meetlint, patroonpapier, het originele patroon, een schaar, een potlood en een gsm. Het laatste item vanwege de handige rekenmachine die zorgde voor de nodige controle tot op de millimeter.

Ik ben zelf niet helemaal tevreden over het stikwerk, maar dat merk je vooral aan de details die (hopelijk) enkel een geoefend oog zal kunnen zien. Bij het vergroten van het patroon moet er ergens iets fout gegaan zijn met het tekenen van de "neep" en daar heb ik toch wat moeten voor foefelen (dat is goed Nederlands, heb het opgezocht in Van Dale) om dat in orde te krijgen. Van de stoffenkeuze ben ik wel tevreden. Beide stoffen heb ik in een stoffenwinkel hier in de buurt gekocht (de jeans met bloemetjes wel al een hele tijd geleden). Ik vind het al bij al een leuke tas, hopelijk denkt het feestvarken er ook zo over...