Bouwwerken

Er is intussen ook schot in de zaak gekomen bij de bouw van ons huis. Door het gure en vooral vroege winterweer werd de planning wat in de war gestuurd, maar inmiddels kan ik toch al melden dat het gelijkvloers bijna klaar is.

Eigenlijk is dit, wat ons betreft, echt wel een leuke manier van "bouwen". Elke zondag trekken we eens naar de werf om een kijkje te nemen en ons te verbazen over hoe snel het toch allemaal gaat. Zelf moeten we er onze handen niet vuil maken. Bovendien moeten we er onze schaarse vrije dagen niet insteken. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen daar helemaal anders over denken en het wel liever allemaal zelf doen, dat zal ongetwijfeld ook op een andere manier veel voldoening geven. Voorlopig zijn wij, mensen met heel weinig vrije tijd en twee linkerhanden, echter heel tevreden over de gang van zaken, hopelijk blijft dat ook zo.

Ik heb een klein overzicht gemaakt met foto's van de werken tot nu toe, fijn om te zien hoe het allemaal evolueert...

 

Leesdagboek (5)

Met als risico dat het hier meer op een boekenblog dan wat anders lijkt, vandaag nog eens een bijdrage aan mijn leesdagboek. Een tijdje geleden vertelde ik over de turf waarin ik zou beginnen te lezen. Ik ben toen inderdaad begonnen, maar gestopt rond de examens wegens andere boeken te lezen. Inmiddels heb ik het boek uit: Schijnbewegingen van Floortje Zwigtman (ISBN 9789026131035). 
Het boek werd mij aangeraden door mijn docente Nederlands en ik moet zeggen, ik heb er van genoten. Echt een verhaal waarin ik mij helemaal kon verliezen, een boek dat moeilijk weg te leggen is.
Het verhaal is goed uitgewerkt en het bevat veel details, een korte samenvatting doet het boek echt oneer aan, maar in het kort gaat het hierover. Adrian Mayfield is zestien in het Londen van het einde van de negentiende eeuw, waar figuren als Oscar Wilde de artistieke wereld bevolken. Hij wordt plots ontslagen uit zijn doodsaaie baan bij een kleermaker en moet zijn leven terug op de rails krijgen. Dit is allemaal eenvoudiger gezegd dan gedaan, zeker voor een jongen als Adrian, die geboren lijkt voor een leven in de goot en die zijn anders geaardheid ontdekt na een ontmoeting met de excentrieke kunstenaar Augustus Trops. Door die ontmoeting en de daaruit volgende vriendschap, komt Adrian terecht in kringen waar zaken gebeuren die het daglicht niet mogen zien...

To buy or not to buy...

...That's the question. Nooit eerder had ik een dergelijke "coup de foudre" met een voorwerp. Deze handtas sprong mij in het oog in een etalage waaraan ik dagelijks voorbij wandel op weg naar mijn werk. Ik was helemaal in de wolken over het design van de tas en nieuwsgierig als ik ben, ging ik even naar het prijskaartje kijken. Daar donderde ik toch even van mijn wolkje af, want de prijs van deze fantastische handtas is, naar mijn normen, pittig te noemen.

Ik heb een aantal handtassen, maar ik kan niet zeggen dat ik de Imelda Marcos van de handtassen ben (hoewel mijn lief dat graag zal tegenspreken). De tassen die ik heb, laat ons zeggen een 8-tal, zijn allemaal niet erg duur geweest, een aantal ervan zelfs zelfgemaakt en een paar exemplaren eigenlijk versleten. Niet versleten genoeg om ze weg te doen, want wie weet komen ze ooit nog van pas, maar toch.

Meestal is een relatief hoog prijskaartje ook reden genoeg om iets dergelijk snel uit mijn hoofd te zetten, zeker sinds we met de bouw van ons huis bezig zijn, maar deze keer blijft het precies toch een beetje hangen. Ik kan in alle eerlijkheid zelf nog niet zeggen wat het antwoord op de beginvraag van dit logje zal zijn, maar ik hou jullie op de hoogte...

Drukke tijden

Het is hier ten huize druk, drukker drukst. Tot mijn grote spijt moet ik melden dat de creatieve activiteiten daardoor tot nul werden herleid. Hoewel mijn creatieve brein op volle toeren draait met bedenken wat ik allemaal zou kunnen maken, is er geen tijd om ook echt iets te realiseren.

Daarom een foto van het gehaakte deken dat ik maakte voor Noor, de baby van mijn broer. Het is een close-up, gemaakt toen ik nog niet eens halverwege was met deze toch wel fijne ripple stitch. Het hele deken is inmiddels een kleine vierkante meter groot. Gelukkig maar, want dat kleintje groeit als kool, als het niet zo groot was, had ze er nu al geen plezier meer aan. Wat moet er nog aan gebeuren? Wel, ik heb beslist dat ik de onderkant en de bovenkant ga laten zoals ze zijn (zoals je ook op de foto kan zien), maar dat ik de zijkanten ga afbiezen met witte satijnbiais. De satijnbiais is in huis (al meer dan een maand), maar vanzelf geraakt die daar precies toch niet aan...

Waar heb ik het dan zo druk mee? Om te beginnen moet ik zeggen dat ik de "post-examen-vermoeidheid" nog maar sinds een dikke week wat kwijt ben. Door dat syndroom en een bezoek van de buikgriep, waren er echter heel wat taken in huis en voor school blijven liggen, waar ik nu een inhaalbeweging aan het doen ben. Dan zijn er nog de verse taken die we op school hebben meegekregen bij het begin van het nieuwe semester en ik ben aan mijn stage begonnen. 

Voor mijn effectieve stage in mei (34 lesuren, evenredig te verdelen over mijn vakken Frans en Nederlands), moet ik namelijk 6 dagen werkplekleren op mijn stageschool. Dit wil zeggen dat ik ga observeren, participeren in de lessen en daar waar mogelijk ook zelf les geven. Dat zelf lesgeven mag ik alvast van 1 van mijn mentoren en valt super goed mee, maar dit brengt natuurlijk ook de nodige voorbereiding met zich mee. Tel daarbij nog minstens 2 avonden in de week les tot 22u, mijn gewone job en het feit dat ik mijn sociale contacten ook wat probeer te onderhouden en ik denk dat de conclusie niet zo moeilijk te trekken is. TIJDGEBREK, jawel. Maar ik heb terug energie, dus hopelijk is er snel toch weer wat tijd om creatief bezig te zijn...