Aftellen

Momenteel doe ik op verschillende gebieden niets anders dan uitkijken naar een volgende fase of periode. Net zoals op de foto die we tijdens ons tripje naar Zeeland maakten, is het mooie weer wel al in zicht, maar moeten er eerst nog wat donkere wolken verder weg trekken. Dat is iets wat je aan zee echt letterlijk kan zien, de wolken die landinwaarts trekken, waarna de zon weer verschijnt.

Ik tel de dagen (24 om precies te zijn) af tot het moment dat het laatste examen eindelijk het einde van een veel te druk schooljaar zal aangeven. Het feit dat het dan nog wat wachten is op de resultaten, waarmee de schoolvakantie dan hopelijk positief kan beginnen, laat ik voor het gemak en de gemoedsrust nog wat buiten beschouwing. De examens komen er dus weer aan en ik heb echt last van het "laatste loodjes"-syndroom. Een heel aantal medestudenten gelukkig ook, hoewel ik het voor hen liever anders zou zien, maar gedeelde smart blijft toch halve smart. Maar we blijven positief en ploeteren gestaag verder, over dit en een dikke drie weken zijn de examens weer niets meer dan een kwade droom.

Aftellen dus tot aan de schoolvakantie wat betreft mijn (avond)opleiding, waarin ik hopelijk eindelijk wat meer tijd zal krijgen om creatief bezig te zijn en mijn verwaarloosde vrienden terug te zien. Voor het creatieve deel heb ik al meteen een deadline, want mijn geweldige jongste metekindje viert binnenkort haar eerste verjaardag. Ik heb natuurlijk weer goede voornemens gemaakt en voor mezelf beslist dat ze iets zelfgemaakt zal krijgen. Wat het zal worden, dat beslis ik na de examens en zal hier ongetwijfeld ook verschijnen.

Ik vertelde al dat ik op professioneel vlak een grote stap heb gezet. Ik volg een opleiding in avondonderwijs om regente Frans-Nederlands te worden, op (korte) termijn wil ik dus voor de klas staan. Dat is niet te verenigen met de job die ik momenteel uitoefen en aangezien ik vanaf september mag lesgeven, heb ik mijn ontslag gegeven bij mijn huidige werkgever. Dat was echt een grote stap en een concretisering van alles waar ik de laatste 2 jaar keihard voor aan het werken ben. Ik tel dus daar ook af, maar met een dubbel gevoel, want na eind augustus zoek ik nieuwe horizonten op, maar neem ik tegelijk ook afscheid van mijn collega's waar ik inmiddels toch al een dikke 5 jaar mee samenwerk. Ik heb heel mooie herinneringen aan hen en alles wat ik meegemaakt heb daar. Ik heb er bovendien veel geleerd dat ik ook in rekening kan brengen als ik voor de klas sta. Als kers op de taart heb ik de liefde van mijn leven gevonden op het werk. Ik kan dus met zekerheid zeggen dat ik echt niet zou willen dat mijn leven anders gelopen was en dat ik bijvoorbeeld al onmiddellijk de keuze voor het onderwijs gemaakt zou moeten hebben.

Hoewel het een verandering is waar ik al behoorlijk wat kopzorgen over gehad heb, voelt het toch juist aan. Mensen veranderen nu eenmaal niet graag en ik ook niet, maar soms is verandering nodig. Soms moet je risico's nemen in het leven, of je komt niet vooruit. Zoals Bart Peeters zo treffend zingt op zijn nieuwste plaat: "Ze zeggen dat op dromen nooit een vervaldag staat, dus voor een nieuw begin is het nooit te laat."

Ook naar een verhuis naar ons eigen huisje zijn we aan het aftellen, hoewel we nu pas te weten gekomen zijn dat het tellen hier nog een hele tijd langer zal duren dan oorspronkelijk gedacht. Hoe veel langer, dat kan in de bouw niemand met zekerheid zeggen. Wat ik wel weet is dat ik meer dan waarschijnlijk mijn kerstboom dit jaar nog niet in onze nieuwe woonst zal kunnen zetten. Dat is natuurlijk een ontgoocheling, maar vooral een streep door de rekening, zeker nu ik ook professioneel voor onzekere tijden sta, maar ik weet dat ik samen met mijn lief alles aan kan. In mijn leven is alles steeds goed gekomen en dat dan steeds op het juiste moment. We hebben bovendien een heel goed vangnet gevormd door onze lieve familie en vrienden. Ik ga het zorgen maken hierover dus proberen los te laten en te vertrouwen op een goede afloop. Maar nu dus eerst, na al dat gemijmer en gefilosofeer: de examens!

Bouwwerken (4)

Het is hier heel stil geweest de voorbije weken, helemaal geen afspiegeling van hoe het er hier ten huize echt aan toe ging. Het was zeer druk en dat is het eigenlijk nog steeds. De grote stage van mei heb ik inmiddels achter de rug, ik ben weer een jaartje ouder geworden, heb op het gebied van mijn loopbaan een heel grote stap gezet en de examens staan voor de deur.

Ik verwaarloos vrienden, familie en zelfs mezelf, maar hoop (en weet) dat zij die me echt graag zien daar toch het nodige begrip voor kunnen opbrengen. Deze grote drukte is slechts tijdelijk, want hoewel het leven altijd behoorlijk druk zal zijn en blijven, zo druk als het voor mij nu is, wordt het (normaal gezien) nooit meer. De voorbije weken stond ik voor de klas en daar werd het mij weer allemaal heel duidelijk. Ik heb mijn roeping gevonden. Fantastisch vind ik het om jongeren iets bij te leren, om met hen in dialoog te gaan, om steeds nieuwe manieren proberen te vinden om hen te boeien. Dat laatste is vaak een hele opgave, maar de voldoening als het toch maar weer eens gelukt is, is des te groter. Terwijl ik hen iets probeer bij te brengen, leer ik ook nog zo veel bij. Ze maken van mij telkens een betere lerares en geven mij bovendien weer een nieuw perspectief op de wereld. Ik voel mij als een vis in het water voor de klas en dat is blijkbaar mijn mentoren op de stageschool en de docenten van de opleiding niet ontgaan. Van hen kreeg ik dan ook, als kers op de taart, fantastische beoordelingen. Ik raak er niet over uitgepraat, maar om de gekende reden hier slechts een kort verslag in een paar zinnen.

Intussen gaat het ook vooruit met de bouw van ons huisje. Hier dingen voor regelen en allerlei zaken kiezen, komt nog bovenop de drukte van de opleiding en mijn gewone job. Hier moeten keuzes "voor het leven" gemaakt worden en daar mogen we niet licht over gaan. De verleiding is soms groot om dat wel te doen, want er is nog zoveel ander werk te doen, maar gelukkig primeert het gezond verstand en nemen we hiervoor toch voldoende tijd. De vloeren zijn inmiddels gekozen en we zijn er superblij mee. In de loop van deze week moet het elektriciteitsplan afgewerkt worden, zodat de leidingen kunnen getrokken worden. We krijgen nu ook meer en meer zicht op hoe we het huis willen inrichten, het neemt allemaal concreet vorm aan. Daarom deze korte update met nog eens wat foto's van ons huisje. Het dak ligt er op, de dorpels in blauwe steen zijn geplaatst en er werden aan weerszijden van het huis tuinmuurtjes gezet die zorgen voor een beetje privacy. Telkens we er komen, voel ik mij er meer en meer thuis. Ik kan niet wachten tot het klaar is, maar mijn geduld zal toch nog een tijdje op de proef gesteld worden...