Een aantal van mijn kerstcadeaus maakte ik zelf. Een goed voornemen voor volgend jaar zou kunnen zijn dat ik volgend jaar bij Kerstmis voor iedereen een zelfgemaakt cadeautje heb. Ik doe echter niet aan goede voornemens, maar laat ons zeggen dat ik dit idee wel in mijn achterhoofd hou.
De sjaal voor mijn schoonmoeder passeerde hier al de revue. Ik "strikte" echter nog iets... Een Zsa Mask voor het petekindje van mijn lief. Hij is helemaal gek van Mega Mindy en ik hoopte dat hij dit stoere zwarte masker voor zichzelf dan ook leuk zou vinden. Het was een succes bij allebei, missie geslaagd, zou ik zeggen. De slechte foto van dit "striksel" krijgt u er gratis en voor niks bovenop, ik kan alleen maar zeggen dat deze Zsa Mask er in het echt veel beter uit ziet. Nu dit patroon volgen goed gelukt is, ben ik klaar voor het zwaardere werk. Een pixie komt op de "wat ik nog wil maken"-lijst, voor wie ik hem ga maken, dat moet ik nog beslissen. Misschien moet ik dan gewoon het principe "wie het mutsje past, trekke het aan" toepassen...
Een eigen creatie die ik over het hoofd zag toen ik vertelde over wat ik zoal allemaal maakte tijdens de voorbije jaren, is mijn kerstboomversiering. Dat klinkt indrukwekkender dan het is, want de eerlijkheid verplicht mij te zeggen dat ik eigenlijk na drie maaksels er al de brui aan gaf.
Toen (een 2-tal jaar geleden) nog te onervaren met de naaimachine om een dergelijk project vlotjes af te werken, nam de frustratie de bovenhand. De punten van de stof verdwenen om één of andere reden steeds in de naaimachine, waardoor deze helemaal geblokkeerd raakte. Intussen denk ik dat ik dergelijke dingen wel weet te vermijden, ik heb de naaimachine stilaan onder controle.
De overige sterren die ik had moeten maken zijn netjes uit de stof geknipt en wachten echter nog steeds tot ik eindelijk zin krijg om deze ook af te werken. Moeilijk is het nochtans niet, volgend jaar hoop ik dan ook eindelijk al deze sterretjes in de kerstboom te kunnen hangen. Uiteraard vergeet ik dit project zodra de kerstboom weer afgebroken is, maar misschien helpt een vermelding in mijn "wat ik nog wil maken"-lijst wel. Vooral op lange termijn wanneer er hier misschien ooit kleine kindjes rondkruipen of -lopen zal een dergelijke onbreekbare kerstboomversiering geen overbodige luxe zijn, denk ik!
Bij dit logje over kerstversiering horen natuurlijk ook wensen. Ik wens iedereen een fijn, gezellig hoopvol en hartverwarmend kerstfeest samen met de mensen die belangrijk zijn in je leven!
In het dialect van mijn grootmoeder werd er niet gebreid, er werd "gestrikt". Ik blijf dat een geweldige term vinden, "strikken". Mijn grootmoeder heeft in haar leven heel wat afgestrikt. Een paar van die stukken geroutineerd handwerk kwamen bij mijn mama boven water toen de babykleertjes van de zolder afgehaald werden. De baby van mijn broer gaat dus echte erfstukken mogen dragen. Ik heb hem (of eigenlijk mijn schoonzus) laten beloven dat deze kleertjes, wanneer ik zo ver ben, ook voor mijn nageslacht mogen dienen. Er zijn echter ook heel wat van dergelijke erfstukken verloren gegaan. Hoewel nauwelijks te verslijten, want kwaliteit, hebben er toch stukken de tand des tijds niet doorstaan. Ook het feit dat je nu eenmaal niet alles kan bijhouden, heeft voor wat spoorloze verdwijningen gezorgd. Achteraf bekeken natuurlijk spijtig, maar daarover zitten kniezen heeft weinig zin.
Tussendoor nog even een boek(je) gelezen in het Frans. "Oscar et la Dame Rose". In het Nederlands vertaald als "Oscar en Oma Rozerood". Een hartverscheurend mooi, maar tegelijk ook wel humoristisch boek over een kind dat terminaal ziek is en in het ziekenhuis kennismaakt met één van de dames die daar als vrijwilligster werkt. Zij raadt Oscar aan om brieven te schrijven naar God om zijn gevoelens onder woorden te brengen en verslag te brengen over zijn leven in het ziekenhuis.
Het boek is eigenlijk een weergave van de brieven die Oscar schrijft en de schrijfstijl is dan ook erg kinderlijk. Oscar kijkt met de ogen van een kind naar zichzelf en wat hem overkomt en hoe tragisch zijn lot ook is, dit zorgt toch vaak voor de nodige lach, maar zeker ook voor heel wat tranen. Het is eigenlijk ook een beetje een filosofisch boek, want Mamie-Rose (zoals la Dame Rose door Oscar genoemd wordt) brengt kleine Oscar de beginselen van het Christelijk geloof bij.
Ik had dit boekje tijdens mijn middelbare schooltijd al eens gelezen en het is mij altijd bijgebleven. Toen ik het op de literatuurlijst voor het vak Frans zag staan, heb ik dan ook mijn kans gegrepen om het nog eens te lezen en ik vond het nog altijd even aangrijpend als toen. Een echte aanrader, dus...
De Sint vroeg mij om hem wat te helpen met de cadeautjes die hij dit jaar brengt voor mijn jongste metekindje. Het werd het een Black Apple Doll. Met een stofje dat ik in een Noeks scrappakket toegestuurd kreeg. De armpjes en beentjes zijn wat dun uitgevallen, omdat ik te laat doorhad dat er nog geen naadwaarde toegekend was aan het patroon. Gelukkig heeft mijn lief meer geduld dan ik en vulde hij de ledematen met wattine. Voor de ogen en de mond verdient mijn lief trouwens ook alle credit, hij heeft een veel vastere hand dan ik, dus was snel beslist wie de doll van ogen en mond zou voorzien! Buiten de smalle ledematen is ze best wel geslaagd, al zeg ik het zelf... Ik maakte ook nog een slab met de eerste letter van haar naam.
Verder ben ik heel druk bezig geweest met de baby-uitzet van het kindje van mijn broer dat zich binnenkort zal aanmelden, daar is nu alles bijna klaar voor. De naaimachine gaat nu een tijdje op stal. December is een extreem drukke maand in de winkel waar ik werk en daarna komen de examens op school er aan, ik zal dus alle tijd kunnen gebruiken om te studeren en ook nog wat te rusten, naaien komt er zo snel niet meer van. Zodra echter het kindje van mijn broer geboren is, komt er uiteraard een foto-update van alle maaksels!
