Nieuw leven

De voorbije maanden was het hier akelig stil. Een combinatie van verschillende factoren zorgde ervoor dat ik zin, behoefte, noch energie had om neer te schrijven wat er in mijn leven allemaal gaande was.

Ik wil vertellen over het spectaculaire einde van het academiejaar, met heel wat verwikkelingen, maar met aan de eindmeet een fantastisch goed rapport; over het omkeerbare jurkje dat ik begin juli maakte voor de eerste verjaardag van mijn jongste metekindje; over wat het besef "dat het de laatste loodjes zijn op mijn huidig werk" met mij doet; over hoe ik pieker over de nu wel erg nabije onzekere toekomst; over hoe het met mijn tijdens de examens begonnen haakwerk afgelopen is; over een fantastische trip naar Parijs met mijn lief; over alle plannen die ik naaimachine-gewijs koester; over het feit dat ik, ondanks dat ik hoopte dat de vakantie meer tijd zou brengen, vrienden en familie nog altijd verwaarloos; over hoe het grondig opruimen van een aantal kasten en kamers in ons appartement toch zorgde voor meer rust in mijn hoofd; over hoe het nieuwe academiejaar veel vroeger dan gepland opnieuw begonnen is; over ons huisje in aanbouw (hoewel daar nu pas de laatste dagen weer wat beweging in komt, tot mijn grote frustratie),...

Onderwerpen genoeg dus en ik probeer een aantal van deze onderwerpen de komende weken zeker nog aan bod te laten komen. Niet omdat ik nu plots de stille maanden wil inhalen, maar omdat ik vooral niet wil vergeten. Ik kwam tot het besef dat zoveel te langer ik het uitstelde om hier weer iets neer te schrijven, zoveel te moeilijker het werd. Nog belangrijker echter, kreeg ik bij het teruglezen van mijn blog echt een figuurlijke schop onder mijn kont. Het is toch wel heel fijn om een aantal dingen op deze manier voor mezelf bij te houden en neer te schrijven, de reden waarvoor ik deze blog in de eerste plaats heb opgestart.

Met kop en schouders boven alle mogelijke onderwerpen die ik al opsomde staat echter het wonder dat mij (en mijn lief) op dit moment overkomt, een periode in mijn leven die ik zeker nooit wil vergeten omdat deze echt uniek is. De reden ook voor mijn zeer lage energiepeil van de voorbije maanden en misschien ook wel de reden voor deze blogstilte, want alle mogelijke onderwerpen verzonken hierbij in het niets. Maar om een of andere reden was ik eerder nog niet klaar om het hier te delen. De goede verstaander (en de mensen die mij in het echte leven ook kennen natuurlijk) heeft het al begrepen... Wij verwachten ons eerste kindje! Midden in de winter die komt, zal ons leven voorgoed veranderen en we zijn er echt oneindig blij mee, ook al beseffen we nog niet half wat dit kleintje allemaal teweeg zal brengen. 

Hoe mijn blog zal evolueren in de aanloop naar deze grote gebeurtenis en na de geboorte van ons kindje weet ik nog niet, momenteel voel ik er niets voor om hier zomaar alles te delen, het blijft tenslotte een openbare plaats en ik bewaar graag tot op zekere hoogte nog mijn anonimiteit, maar de tijd zal het wel uitwijzen.

Ik neem hierbij dus een frisse start en hoop dat ik het voornemen om terug regelmatig wat te schrijven zal kunnen waarmaken...